RAM Manager ή Task Killer; Τι να προτιμήσετε για να βελτιώσετε την απόκριση της Android συσκευής σας

Με αφορμή μια πρόσφατη συζήτηση που είχαμε με φίλους στο Google+ σχετικά με την υπεροχή του iOS έναντι του Android στην απόκριση της συσκευής, σκεφτήκαμε οτι θα ήταν καλό να αναλύσουμε λίγο τους όρους “RAM Manager” και “Task Killer” και να δούμε πώς μπορούμε πραγματικά να βελτιώσουμε το σύστημα του Android μας.

Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή
Το iOS είναι καλύτερο σε αυτόν τον τομέα! Δε φταίει καμία Retina display και καμία δυναμική του συστήματός του. Είναι φτιαγμένο για να δίνει βάση στην εφαρμογή που βλέπουμε στο προσκήνιο και για αυτό είναι γρηγορότερο. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι είναι καλύτερο λειτουργικό (για να μην παρεξηγιόμαστε), απλώς ο προσανατολισμός του σε σχέση με το Android είναι διαφορετικός σε αυτό τον τομέα.

iOS vs Android
Το iOS δεν έχει πραγματικό multitasking αυτό όμως δε σημαίνει τίποτα για το χρήστη. Ο τρόπος λειτουργίας του μοιάζει με τον τρόπο που λειτουργούν οι browser. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα, όταν επισκέπτεστε έναν ιστότοπο στον υπολογιστή σας, αυτός αποθηκεύεται στη μνήμη cache. Έτσι όταν τον ξαναεπισκεφτείτε, ο υπολογιστής σας θα “θυμάται” κάποια πράγματα από την τελευταία σας επίσκεψη. Με τον ίδιο τρόπο αν ανοίξετε μια εφαρμογή στο iOS  και την κλείσετε, το σύστημα θα κρατήσει ένα αποτύπωμά της και θα την κλείσει. Όταν την ανοίξετε και πάλι, θα εκκινήσει από την αρχή καθώς έχει τερματιστεί τελείως, όμως θα σας οδηγήσει στην τελευταία εικόνα που είχατε από αυτή. Το μεγάλο προσόν αυτής της λογικής είναι οτι το σύστημα κλείνει ότι δε βλέπετε στην επιφάνειά σας (εκτός από μερικές εξαιρέσεις όπως η αναπαραγωγή μουσικής) και έτσι είναι ελαφρύτερο, όμως οι εφαρμογές αργούν περισσότερο να ανοίξουν καθώς εκκινούν από την αρχή.

Το Android έχει τη λογική κανονικού υπολογιστή. Όταν πατήσετε το πλήκτρο “Home” για να βγείτε από μια εφαρμογή αυτή θα συνεχίσει να τρέχει στα παρασκήνιο ως διεργασία. Το καλό με αυτό είναι οτι θα εκκινήσει γρηγορότερα όταν επιστρέψετε σε αυτήν και από το ίδιο σημείο σα να μη σταμάτησε ποτέ (γιατί στην πραγματικότητα δε σταμάτησε!), το κακό όμως είναι οτι όσο βρίσκεται στο παρασκήνιο καταναλώνει πόρους και κυρίως μέρος της μνήμης RAM η οποία είναι πολύτιμη. Για αυτό λοιπόν, όσο πιο αδύναμα χαρακτηριστικά έχει μια Android συσκευή, τόσο πιο τραγική είναι η διεπαφή. Σκεφτείτε όμως τι θα μπορούσε να κάνει σε πλήρη συστήματα με Intel επεξεργαστές και μνήμες RAM 2 ή και 4 GB!!!

Η προσέγγιση του Android στη μνήμη RAM
Στην εικόνα που θα δείτε παρακάτω, παρατηρούμε την προσέγγιση του Android. Η μνήμη RAM χωρίζεται σε ομάδες διεργασιών:

• Foreground: Εδώ θα δούμε τις πιο βασικές διεργασίες του τηλεφώνου μας αλλά και αυτή που έχουμε ανοιχτή και βλέπουμε αυτή τη στιγμή. Θα περιέχει σίγουρα το Android System και το Dialer (εφόσον έχουμε ενεργοποιημένη τη λειτουργία να μας παίρνουν τηλέφωνο).
• Visible: Εδώ εμπεριέχονται εφαρμογές οι οποίες είναι εμφανείς στο χρήστη ή ανά πάσα στιγμή έτοιμες να εμφανιστούν. Θα μπορούσε να είναι το πληκτρολόγιο, η ζωντανή ταπετσαρία ή η εφαρμογή της μουσικής αν την έχουμε ενεργοποιημένη ενώ ασχολούμαστε με κάτι άλλο.
• Secondary server: Είναι η διαδικασία η οποία διαχειρίζεται σημαντικές εφαρμογές που τρέχουν στο background όπως το Sense UI ή το MOTOBlur και ο launcher.
• Hidden: Εδώ υπάγονται οι εφαρμογές που μόλις κλείσαμε με το πλήκτρο “Home”. Για παράδειγμα ένα παιχνίδι που το  κλείσαμε για λίγο για να δούμε ένα email και θα επιστρέψουμε για να το συνεχίσουμε.
• Content: Εδώ βρίσκονται υπηρεσίες λήψης δεδομένων όπως ο καιρός και οι εφαρμογές Google.
• Empty: Είναι η διαδικασία που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή περιέχει εφαρμογές σε παύση που δεν εκτελούν καμία εργασία.

Όπως βλέπετε και στην εικόνα κάθε ομάδα διεργασιών διακόπτεται όταν το σύστημα διαθέτει λιγότερα MB από αυτά που γράφονται στο πλάι. Παράδειγμα δε θα μείνετε ποτέ με λιγότερα από 6 MB για να κλείσει μόνη της η εφαρμογή που βλέπετε μπροστά σας (Foreground), ενώ το Empty αδειάζει μόλις πέσουμε κάτω από τα 40 MB ελεύθερης μνήμης.

RAM Manager ή Task Killer;

Οι task killer δημιουργήθηκαν πρώτοι σε σχέση με τους RAM manager και για αυτό έχουν εντυπωθεί στη συνείδηση του χρήστη ως απαραίτητοι (ή πιο χρήσιμοι). Αυτό είναι μεγάλο λάθος αν σκεφτούμε οτι στην ουσία οι RAM manager είναι βελτιωμένοι task killer. Οι RAM manager εμφανίστηκαν μετά την έκδοση Android 2.2 γιατί σε εκείνη την έκδοση συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά εσωτερικός task killer στο σύστημα σαν αυτόν που βλέπετε στην εικόνα παραπάνω.

Αυτό που κάνει ο Task killer είναι να σκοτώνει τις ασφαλείς διεργασίες κάθε φορά που πατάμε το κουμπί του. Αυτό σημαίνει οτι πρέπει να ασχολούμαστε συνεχώς μαζί του και οτι δε βελτιώνουμε την πραγματική λειτουργία του συστήματος. Με το RAM manager μπορούμε να πειράξουμε τους αριθμούς στον εσωτερικό task killer της συσκευής μας. Βελτιώνουμε δηλαδή το ίδιο το σύστημα και μπορούμε να πειράξουμε ακόμα και τις διεργασίες που δεν είναι στις λεγόμενες ασφαλείς κατηγορίες.

Τι να προτιμήσουμε τελικά;
Θα σας πρότεινα ένα RAM manager φυσικά. Τον εγκαθιστάτε μια φορά, παίζετε λίγο με τις ρυθμίσεις του να δείτε αν σας βολεύει και τέλος, εν αντιθέσει με τους task killer που πρέπει συνεχώς να πατάτε το “kill” για να φρεσκάρετε το σύστημά σας. Μερικοί όμως έχουν τη δυνατότητα να τρέχουν script και να επεμβαίνουν στο σύστημά μας για μόνιμες ρυθμίσεις και οι οποίοι προϋποθέτουν root δικαιώματα.

Μπορείτε να κατεβάσετε:

• τον Auto Memory Manager από το Android Market για όλες τις συσκευές
• τον RAM Manager Free από το Android Market για root συσκευές.